കപ്പൽ യാത്രയുടെ ആഘോഷം പങ്കു വെച്ച് ആഹ്ളാദനൃത്തം ചവിട്ടുന്നതിനിടയിലാണ് കപ്പിത്താന്റെ അറിയിപ്പ് വന്നത്.     ’’പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്തുക്കളെ,ഒരു ദുഃഖവാർത്ത അറിയിക്കാനുണ്ട്.നമ്മുടെ കപ്പൽ ഒരു വലിയ ഐസ് കട്ടയിൽ ഇടിച്ച് തകർന്ന് പതിയെ മുങ്ങിത്താഴുകയാണ്.എല്ലാവരും ദൈവത്തെ വിളിച്ച് പ്രാർത്ഥിക്കുക.’’
           
ആഹ്ളാദം കരച്ചിലിന് വഴി മാറി.എങ്ങും ആർത്ത നാദങ്ങൾ മുഴങ്ങി.കപ്പിത്താൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു.’’ഒരു ലൈഫ് ജാക്കറ്റ് മാത്രമാണ് ഈ നിലയിൽ ആകെയുള്ളത്.അതായത് ആകെ ഒരാൾക്ക് മാത്രമേ രക്ഷപെടാൻ കഴിയൂ.അതാരാവണമെന്ന് എത്രയും പെട്ടെന്ന് തീരുമാനിക്കണം.’’
                          
കപ്പിത്താൻ ഓരോരുത്തരെയായി സമീപിച്ചു.ജീവിതത്തിനും മരണത്തിനുമിടയിലെ നൂൽപ്പാലത്തിനിടയിൽ നേരിയ പ്രതീക്ഷയുമായി നിൽക്കുന്നവരിൽ ആദ്യത്തെയാളോട് കപ്പിത്താൻ ചോദിച്ചു.’’നിങ്ങൾ എന്തു ചെയ്യുന്നു’’

 ‘’ഞാൻ ഒരു കഥാകൃത്താണ്’’ ഇടറിയ സ്വരത്തിൽ അയാൾ പറഞ്ഞു.

‘’അപ്പോൾ നിങ്ങൾ രക്ഷപെടേണ്ട ഒരു ആവശ്യവുമില്ല.രക്ഷപെട്ടാൽ ഇനിയും കഥകളെഴുതി വായനക്കാരെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കും.’’

 ‘’ഇല്ല,എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇനി ഞാൻ കഥകളെഴുതി വായനക്കാരെയോ പത്രാധിപൻമാരെയോ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കില്ല.സത്യം’’

പക്ഷേ അയാളുടെ വാക്കുകൾ വിശ്വസനീയമാകാത്തതു പോലെ കപ്പിത്താൻ അടുത്തയാളെ സമീപിച്ചു.

‘’ഞാൻ ഗായകനും പേരുകേട്ട സംഗീത സംവിധായകനുമാണ്.’’  പ്രതീക്ഷയോടെ അയാൾ പറഞ്ഞു.’’നിങ്ങളും രക്ഷപെടേണ്ട കാര്യമില്ല.രക്ഷപെട്ടാൽ ഇനിയും പാട്ടുപാടി ആളുകളെ ഉപദ്രവിക്കും. മാത്രമല്ല വല്ല റിയാലിറ്റി ഷോയിലും വിധികർത്താവായി കേറിക്കൂടി പാവം കുട്ടികളെ കീറിമുറിക്കും. ‘’

കപ്പിത്താൻ അടുത്തയാളുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു   .’’എന്നെ അറിയില്ലേ ഞാനൊരു പ്രമുഖ നേതാവാണ്.മറ്റാരു രക്ഷപെട്ടില്ലെങ്കിലും ഞാൻ രക്ഷപെടേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത പ്രത്യേകം പറയേണ്ടതില്ലല്ലോ?’’

‘’ താൻ രക്ഷപെട്ടാൽ ഇനിയും കപടവാഗ്‍ദാനങ്ങൾ നൽകി ജനങ്ങളെ കബളിപ്പിക്കും.’’   
                        
വീണ്ടും അടുത്തയാളുടെ അടുത്തേക്ക് കപ്പിത്താൻ നടന്നു.രക്ഷപെടുത്തേണ്ട ആരെയും കണ്ടെത്താൻ കപ്പിത്താന് കഴിഞ്ഞില്ല.തിരികെ വന്ന് കപ്പിത്താൻ ലൈഫ് ജാക്കറ്റ് കയ്യിലെടുത്തു.അവസാന പ്രതീക്ഷയോടെ എല്ലാവരും അതിലേക്ക് ഉറ്റു നോക്കി.കപ്പൽ അനിവാര്യമായ തകർച്ചയിലേക്ക് മുങ്ങിത്താഴുമ്പോൾ തികച്ചും അപ്രതീക്ഷിതമായൊരു നിമിഷത്തിൽ ലൈഫ് ജാക്കറ്റണിഞ്ഞ് കപ്പിത്താൻ കടലിലേക്ക് എടുത്തു ചാടി.